Zamykam oczy, lustrzaną powiekę
Ciało odprężam i zasypiam
Śnią mi się piękne łąki
Ogromne, pijące słońce sady
Biegam pijąc podmuch wiatru
Przede mną wielki iglasty las
Schylam się by się nie pokuć
Niskie krzewy jeżyn łapią mnie
I nie chcą puścić
Powoli wciągając mnie w runo
Zapadam się pod ziemię
Widzę pełno małych elfów
Które wypychają drzewa w górę
Te drzewa to moi przyjaciele
Uciekający przed własnym przeznaczeniem
Zaczynam się dusić
Brakuje mi powietrza w ustach
Serce przestaje bić
Zamykają mi się oczy
I powracam znów do teraźniejszości |
Utwory literackie 
