W pogoni za znikającym wczoraj i niedoszłym jutrem
Zapomniałem o byciu sobą czyli człowiekiem
Nie wyparłem się Życia lecz własnego Ja
Zajadając się prawdą przez innych pisaną
Przeszukując treści słów wypisanych czarną kredką
Odczytując z murów zapadnięte cegiełki mitów
Nauczyłem się co w życiu jest najważniejsze
Zaufanie jak powietrze – dzięki niemu możesz żyć
Uczciwość jak chleb poranny – co daje ci energię by przeżyć dziś
Wiara nie w Boga lecz Lepsze jutro – która jak woda
Nie pozwala odczuć pragnienia
I najważniejsze
Miłość bez której nie było by nas Dwojga
|
| Wiersze | 
