Zamyka się okno spojrzenia ludzkiego na rzeczywistość
Czy istniej coś przed czym nie uda nam się uciec
Czy są rzeczy na których może nam aż tak zależeć
Uciekając nie uda nam się osiągnąć wyznaczonego celu
Uciekając nie uda nam się przezwyciężyć najmniejszej porażki
Uciekając nie odnajdziemy samego siebie w przyszłość
Przyszłości, którą w końcu sami sobie układamy
Nie umiejąc poddać się życiu, które tyle dla nas naszykowało
Spójrzmy na siebie samych z tych negatywnych oczu
Spójrzmy, że każdy z nas jest po części egoistą
Przyszłością nie jest to co nas czeka
Przyszłością jesteśmy my sami patrzący zmęczonymi oczami
Spływający deszcz po ciepłych szybach świata
Słońce ledwo przebijające się przez chmury nieistniejących marzeń
Liście krzątające się po pustych ulicach, pełnego miasta
Lekki szum wiatru, który odbijając się o blachy dachu
Nie pozwala zasnąć małej istocie płaczącej za matką
Wszystko to zostawia po sobie ślad na duszy każdego człowieka
Duszy która nie pragnie poznać przyszłości lecz ja samemu stworzyć
Zamknijmy więc okna, drzwi a otwórzmy serca
Niech tylko ci nie wierni uwierzą że jest to coś które nie da im spać
Coś co się nazywa znikającą przeszłością
I tak w końcu każdy z nas zostanie sam.
|
Utwory literackie 
